BRAQUE D’AUVERGNE

25.04.2015/PL
DATA POLSKIEGO TŁUMACZENIA
Wzorzec FCI nr 180
BRAQUE D’AUVERGNE
(Braque d’Auvergne)

Tłumaczenie: Izabela Biernacka
Kraj pochodzenia: Francja
Data publikacji
obowiązującego wzorca: 24.03.2004
Użytkowanie: wyżeł.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7
Wyżły.
Sekcja 1
Wyżły kontynentalne.
Typ kontynentalny.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
Wyżeł z Auvergne jest starą rasą, obecną w prowincji Cantal od ponad dwóch wieków. Mając wspólne pochodzenie z wieloma rasami wyżłów została stworzona poprzez selekcję, w której uczestniczyli Kawalerowie Maltańscy. Stworzona przez i dla myśliwych, posiada silną tożsamość podkreśloną charakterystycznym umaszczeniem.
WYGLĄD OGÓLNY:
Pies o o prostych liniach i wyważonych proporcjach. Krzepki, o silnym kośćcu, lecz nie ciężki, w charakterystycznym typie wyżła, o lekkim chodzie, z elegancją podkreśloną szatą i harmonijnymi proporcjami. 
Budowa jego ciała umożliwia mu energiczne pokonywa nie dużych odległości i utrzymanie aktywności przez cały dzień nawet w najbardziej trudnym terenie.
WAŻNE PROPORCJE:
Tułów: długość ciała (od barku do końca tułowia) jest niemal równa wysokości w kłębie. Głębokość klatki piersiowej jest równa połowie wysokości psa w kłębie.
Głowa: długość kufy nieznacznie mniejsza lub równa długości mózgoczaszki.
ZACHOWANIE TEMPERAMENT:
Pies łagodny, bardzo czuły, inteligentny i posłuszny. O bardzo dobrym węchu; szkolenie polega głównie na rozwijaniu jego narozwijaniu jego naturalnych zdolności. Dobrze dostosowuje się do życia rodzinnego.turalnych zdolności. Dobrze dostosowuje się do życia rodzinnego.

GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Czaszka i kufa: długa, proporcjonalna do długości ciała, nieco lżejsza u suk; widziana z góry owalnego kształtu; : długa, proporcjonalna do długości ciała, nieco lżejsza u suk; widziana z góry owalnego kształtu; guz potyliczny lekko zaznaczony; szerokość łuków guz potyliczny lekko zaznaczony; szerokość łuków jarzmowych równa długości mózgoczaszki; linie czaszki jarzmowych równa długości mózgoczaszki; linie czaszki nieznacznie rozbieżne ku przodowi (charakterystyczne dla typu braque).nieznacznie rozbieżne ku przodowi (charakterystyczne dla typu braque).
Łuki brwiowe: wyraźnie zaznaczone.
Przełom czołowo--nosowy (stop): umiarkowanie zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: trufla nosa zawszetrufla nosa zawsze w kolorze czarnym, relatywnie szeroka, lśniąca, z dobrze rozwartymi nozdrzami. Grzbiet w kolorze czarnym, relatywnie szeroka, lśniąca, z dobrze rozwartymi nozdrzami. Grzbiet trufli nosa jest przedłużeniem linii kufy. 
Kufa: prosta, o długości zbliżonej do długości czaszki.
Fafle: stosunkowo duże, górna warga zachodząca na dolną,  kącik warg widoczny, widziane z przodu przybierają  na końcu kufy kształt kwadratu.
Uzębienie: szczęki silne, równej długości. Zęby mocne. Zgryz nożycowy lub cęgowy.
Oczy: stosunkowo duże, koloru ciemnoorzechowego, dobrze osadzone o wyrazistym, szczerym i spokojnym wyrazie. Dobrze pigmentowane powieki nie pozwalają na dojrzenie spojówek. 
Uszy: osadzone raczej z tyłu, W spoczynku ucho jest osadzone na linii biegnącej z górnej części nosa do oka, kiedy pies jest nasłuchuje ucho może unieść się powyżej tej linii.  Ucho miękkie i lekko aksamitne, obrócone nieznacznie do wewnątrz, ani płaskie ani zbyt skręcone; zaokrąglone końcówki płatka ucha powinny sięgać podstawy  wierzchołka nosa, nie przekraczając jednocześnie jego czubka.
SZYJA:
Relatywnie długa, dobrze osadzona, lekko wygięta. O długości zbliżonej do długości głowy. Obecne lekkie podgardle.
TUŁÓW:
Linia grzbietu: prosta i napięta.
Kłąb: zaznaczony.
Grzbiet: wąski, płaski i krótki. Kręgosłup niewidoczny. 
Lędźwie: szerokie (szczególnie u suk), nieznacznie wypukłe, dobrze związane.
Zad: ścięty (35° od linii grzbietu), widoczne kości biodrowe.
Klatka piersiowa: długa i głęboka, sięgająca poziomu łokcia, w przekroju poprzecznym owalnego kształtu, regularnie wznosząca się ku brzuchowi bez wyraźnej przerwy.
Linia podbrzuszapodbrzusza: podniesiona łagodnie ku brzuchowi, nie podkasana; bok szeroki, nieznacznie zapadnięty, płynnie łączący się z biodrami.
OGON:
Osadzony raczej wysoko, cylindryczny i niezbyt cienki; kopiowany do długości 15-20 cm lub niekopiowany sięgający nie dalej niż do stawu skokowego; powinien być noszony poziomo.
KOŃCZYNY:
W linii tułowia.
Kończyny przednie: proste.
Barki
Barki: silne, dobrze umięśnione, nachylone pod kątem 45°, dość swobodne w ruchu.
Łokcie: ustawione w osi ciała.
Przedramiona: długie, proste,mocne i umięśnione.
Nadgarstki: silne, bez zgrubień.
Śródstopia: krótkie, patrząc z profilu, nieznacznie pochyłe.
Łapy przednie: trochę dłuższe od „kociej łapy” i nieco krótsze od „łapy zajęczej”, nie ustawione ani do wewnątrz, ani na zewnątrz; z silnymi, krótkimi pazurami oraz krótkimi, twardymi i jędrnymi poduszkami; palce napięte.
Kończyny tylne: dobrze kątowane, równoległe w ruchu
Uda: dobrze umięśnione.
Śródstopie: suche i dobrze zbudowane
Staw skokowy: krótki i nigdy zbyt cienki
Stopy: trochę dłuższe od „kociej łapy” i nieco krótsze od „łapy zajęczej”, nie obrócone do wewnątrz,  ani na zewnątrz; z silnymi, krótkimi pazurami i krótkimi, twardymi i jędrnymi poduszkami. Palce ściśle przylegające
CHODY:
Ruchy nóg o średniej amplitudzie, lecz równym rytmie, który decyduje o dużej wytrzymałości psa. Typowym chodem w czasie polowania jest umiarkowany galop, regularny i lekko kołyszący.
OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: dość delikatna, wystarczająco cienka, nie za luźna.
Włos: krótki, niezbyt cienki, lśniący, nigdy twardy.
Umaszczenie: czarne z białymi znaczeniami różnego nasilenia; wyróżnia się dwa rozpoznawalne typy: nakrapiany lub siwy. Różnica w umaszczeniu nie możę być wykorzystywana do rozstrzygania pomiędzy dwoma psami tej samej jakości.  Głowa powinna być czarna z preferowaną białą strzałką roszerzającą się na głowę.  Biała strzałka może obejmować również boki kufy. Białe i dropiate ucho lub bok głowy nie mogą być uznane za wadę.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 57 - 63 cm  (60 cm - idealny wzrost)
suki: 53 - 59 cm (56 cm - idealny wzrost)
Tolerowanie odchylenie u obu płci wynosi + 2, - 1 cm.
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodując odpowiednie obniżenie oceny w zależności od stopnia ich nasilenia oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa.
- równoległe linie czaszki i kufy.
- głowa zbyt ciężka pod oczami.
- widoczne spojówki
Poważne wady:
- Czaszka: linie kufy i czaszki zbieżne ku przodowi.
- Kufa: grzbiet nosa wklęsły lub wypukły.
- Uszy: zbyt wysoko osadzone, zbyt krótkie, płaskie, skręcone jak korkociąg.
- Fafle: zbyt krótkie, cienkie przy końcach, zbyt opadające lub miękkie.
- Mostek: zbyt wąski.
Wady dyskwalifikujące:
- Każdy pies, wykazujący wyraźne anomalie fizyczne lub psychiczne  powinien zostać zdyskwalifikowany.
Charakter
-osobniki agresywne lub bojaźliwe.
Głowa
- brak charakterystycznego typu wyżła.
- przodozgryz lub tyło zgryz z przerwą większą niż 1 mm pomiędzy siekaczami
- uzębienie: tolerowany brak P1; brak dwóch innych  przedtrzonowców (P2 lub P3) lub jakiegokolwiek innego  zęba (włączając P4) jest dyskwalifikujący.
- oczy: entropium, ektropium lub ślady zabiegów korekcyjnych; żółta
Kończyny:
- obecność wilczych pazurów lub śladów ich usunięcia.
Umaszczenie:
- jednolicie czarna lub jednolicie biała
- brak nakrapiania; 
- śniade znaczenia lub podpalane (płowe) smugi; 
- brak pigmentacji trufli nosa
- brak pigmentacji powiek
- jastrzębie oko, heterochromia
Wysokość:
- poza limitem podanym we wzorcu (tolerancja wynosi +2 lub -1 cm).
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
Tylko psy zdrowe funkcjonalnie i klinicznie o morfologii typowej dla rasy mogą być używane do hodowli